Geschiedenis

Geschiedenis van De Spaarnebazuin

1929-1939 Hoe het begon
In 1929 begonnen als een ‘mondorgel club Parochie Spaarne’ o.l.v. Kapelaan Brinkman, later opgevolgd door Kapelaan T.H. van Haaster. De kerk van Onze Lieve Vrouwe Rozekrans
en de Heilige Dominicus, in de volksmond “Spaarnekerk”, was de bakermat.

De Heren H. Habraken en Jac. Van de Laan namen de muzikale instructie en assistentie op zich en de dirigent werd de heer Hakkenberg van Gaasbeek. De eerste voorzitter werd de heer W. Habraken.
In de jaren 1933 t/m 1935 leidde de heer Hakkenberg jongeren van negen en tien jaar op tot marinefluitspeler. Deze liepen bij buitenoptredens voor het grote korps uit en speelden afwissend met de tamboers en de harmonie. Binnen korte tijd trad de Spaarnebazuin veel op,

bijvoorbeeld: Koninnedag, later op Juliana-dag, ook op parochiefeesten en met Kerstnacht werden in de toren van de Spaarnekerk kerstliederen gespeeld.

Enkele jaren na de oprichting werd Kapelaan T.H. van Haaster elders benoemd en nam Kapelaan Haaselaar zijn plaats in. In 1935 werd hij opgevolgd door Kapelaan Th.M. Strous. Een schokkende gebeurtenis vond plaats in 1936. Na een kortstondige ziekte overleed de praeses van het jeugdwerk Kapelaan Th.M. Schous. Hij werd 29 jaar en op 25 april 1936 werd hij, begeleid door honderden leden van jeugdgroeperingen (waaronder ook de Spaarnebazuin) op het kerkhof St. Barbara begraven. Eind dertiger jaren moest, onder andere om financiële redenen (crisis) van de medewerking van de heer Hakkenberg van Gaasbeek worden afgezien en nam de heer J. Stammeijer de leiding op zich.

1940 – 1945 De oorlogsjaren
In de oorlog (eind 1942) moesten alle verenigingsactiviteiten op last van de Duitsers worden gestopt. De instrumenten werden verborgen op de zolders van de kerk, de uniformen werden meestal afgedragen. De ledenlijsten werden verbrand.
Het was voor de Spaarnebazuin een groot verlies toen de heer H. Habraken in maart 1945 door de Duitser werd gearresteerd en kort daarna werd gefusilleerd. Later is hij op het erekerkhof in Overveen begraven.

Direct na de bevrijding in mei 1945 speelden enkele leden al op het dak van de pastorie het Wilhelmus bij het hijsen van de vlag. In de nazomer ging het repeteren weer beginnen en werd met de in slechte staat verkerende instrumenten toch weer muziek gemaakt.
De zoon van de heer L. Habraken nam toen de leiding op zich. Op 31 augustus 1945 werd, op de eerste Koninginnedag na de bevrijding, een groot defilé gehouden voor het stadhuis.

1946 – 1959 De wederopbouw
Na de donkere oorlogsjaren is ook de Spaarnebazuin weer met de wederopbouw begonnen. Men leidden jeugdige leden op voor zowel tamboers als voor het harmonieorkest. In 1949 was het zover dat er in een zelf gebouwde muziektent een concert gegeven werd in verband met het 20 jarig bestaan. Dit concert werd zeer druk bezocht. Ook was het in die tijd gebruikelijk om serenades te brengen aan uit Indië teruggekeerde militairen.
In 1954 (het 25-jarig bestaan) word het korps in een nieuw uniform gestoken. Dit bestond uit een donker blauwe broek met een lichte bies, een eigen wit overhemd met lichtblauwe stropdas.
Een jaar later, in 1955, werd voor het eerst na de oorlog deelgenomen aan een concours te Westzaan. Het resultaat was zeer matig.

In 1957 werd het eerste vrouwelijke lid verwelkomd. De eerste in de reeks van 13 leden. Deze forse uitbreiding bracht met zich mee dat er nieuwe instrumenten moesten worden aangeschaft.
Het dertig jarig bestaan werd in 1959 uitbundig gevierd met een concert en een toneelstuk opgevoerd door leden van de Spaarnebazuin. De kroon op het jubileum was een 1e prijs met het hoogst aantal punten tijdens het concours in Driehuis.

1960 – 1969 De groeiperiode
In het jaar 1960 kreeg leden voor het eerst een compleet uniform aangemeten. De voorzitter, de heer W.P. v.d. Geest, droeg een jaar later, in verband met het aanvaarden van het dirigentschap, de voorzittershamer over aan de heer C.P. v.d. Goes.

Het nieuwe bestuur zorgde deze periode onder ander voor de aansluiting bij de R.K. bond voor Hafabra, later deel uit makend van de F.K.M. Zij slaagden er na lang onderhandelen ook in, in aanmerking te komen voor gemeentelijke subsidie wat uiteindelijk resulteerde in de aankoop van een geheel nieuw instrumentarium. In die periode werd ook over gegaan tot invoering van statuten, deze waren vereist om Koninklijke en bisschoppelijke goedkeuring te verkrijgen.

Vanaf 1963 werden de leerlingen door de dirigent opgeleid ter voorbereiding van de muziekexamens van de bond. Er werd hard gewerkt om het korps op een hoger niveau te krijgen. De activiteiten van de vereniging bestonden, naast de bekende optredens, met name uit het jaarlijks deelnemen aan de diverse concoursen. Opmerkelijk was, dat zowel tamboerkorps als harmonieorkest zich steeds verder muzikaal ontwikkelden.

Ondanks de behaalde resultaten en de goede sfeer bleef het ledenaantal achter.
De vereniging bestond nog maar uit 14 tamboers en 28 muzikanten. Na veel onderhandelen vond uiteindelijk de fusie plaats, tussen harmonie De Spaarnebazuin en harmonieorkest Sint Bavo, op 29 september 1968. De naam “Harmonie de Spaarnebazuin” bleef gehandhaafd. Het ledental werd 83, waarvan 50 muzikanten en 33 tamboers.

Het 40-jarig jubileum werd op spectaculaire wijze gevierd. Op 29 maart 1969 presenteerde de vereniging zich voor het eerst, tijdens een feestavond in de repetitieruimte (de aula van de St. Petrus L.T.S.) in nieuwe uniformen: crème broek, donkerblauwe jasje, rode stropdas en een zwarte kolbak met witte pluim.
Het hoogtepunt van het jubileumjaar was het organiseren van het bondsconcours op 1 en 8 juni. Zowel de concertwedstrijden als de drumawedstrijden werden gelijktijdig gehouden. Een ander onderdeel van het concours waren de marswedstrijden. Het tamboerkorps en de harmonie behaalden beiden een 1e prijs in de afdeling uitmuntendheid. Bij de marswedstrijden werd de wisselbeker behaald.

1970 – 1979 De bloeiperiode
De jaren die in dit hoofdstuk beschreven worden, kenmerken zich door vele activiteiten en gebeurtenissen.
Primeur in de geschiedenis van de vereniging was de deelname aan een grootsopgezet televisieprogramma van de VARA. Dit werd opgenomen in de Kennemer Sporthal.

Ook kan in deze periode gesproken worden over de populaire traditie van (traditionele) voorjaarsconcerten.

Ook werd er in verband met de grote aanwas van jonge leden, 31 in totaal, een leerling-orkest opgericht.
In de zomer van 1972 ondernamen wij onze eerste buitenlandse reis. Reisdoel: Rheydt in Duitsland waar we in het bloemencorso meeliepen. De tocht duurde bij elkaar drie uur en het regende dat het goot. Het publiek was echter geweldig enthousiast en dat vergoedde veel.
De jaren 1972 en 1974 stonden in het teken van zeer geslaagde concoursen. In 1973 namen de tamboers deel aan het bondsconcours te Limmen en behaalden voor de twee werken tezamen 140 punten, dit betekende promotie naar de ereafdeling. Een jaar later promoveerde de harmonie ook naar de ereafdeling tijdens het concours in Venhuizen.

In hetzelfde jaar (1974) werd door de vereniging een concert verzorgd in de Spaarnekerk, dit in verband met het behouden van deze kerk, die met sluiting werd die met sluiting werd bedreigd. Dit heeft helaas niet mogen baten want in 1975 speelde de Spaarnebazuin voor de laatste keer in de kerk. De kerk werd definitief gesloten en gesloopt. Helaas, want in deze kerk lag de bakermat van de Spaarnebazuin.

Een ander hoogtepunt was het verzorgen van een concert in de wereldberoemde concertzaal aan de Van Baerlestraat in Amsterdam. W.P. v.d. Geest schreed met het elan van de “echte” dirigent de trap af. Helaas speelden we voor een bijna lege zaal. Maar de ervaring hadden we niet willen missen.
Een andere bijzondere activiteit was het deelnemen van het harmonieorkest aan de opname van de film Tiro. Dit vond plaats in de muziektent aan de Kolk in Spaarndam. De opname nam bijna 5 uur in beslag en uiteindelijk werd er 4 seconden van de Spaarnebazuin vertoond.
In 1979 werd er ruimschoots aandacht besteed aan het gouden jubileum. Evenals bij het veertig jarig jubileum, wed ook nu weer een Hafabra – concours georganiseerd. Bijzonder geslaagd was de reünie, waarbij zelfs oud-leden uit Amerika aanwezig waren. Wederom een onvergetelijk jubileumjaar.

1980 – 1989 Periode van verandering
Deze periode stond vooral in het teken van wijzigingen van de muzikale leiding. In 1984 nam de dirigent de heer W.P. v.d. Geest het besluit, om na 23 jaar dirigentschap, de Spaarnebazuin te verlaten. Hij is de geschiedenis in gegaan als de man die de Spaarnebazuin van de laagste afdeling naar de ereafdeling heeft gebracht. Er werd een groots afscheid aangeboden, waarbij hij tot erelid werd benoemd.
Na diverse proefdirigenten werd uiteindelijk de heer G. Geersen uit Amstelveen tot dirigent benoemd, hij heeft 4 jaar de muzikale leiding in handen gehad. In 1988 werd als dirigent aangesteld de heer C. Brugman uit Alkmaar.
Ook bij de tamboers vond een wisseling plaats. Na 14 jaar als instructeur gefunctioneerd te hebben bij de tamboers, besloot de heer A.J. v.d. Stoop de Spaarnebazuin te verlaten. Deze heeft veel bijgedragen aan de muzikale kwaliteiten van het tamboerkorps. Zijn opvolger werd de heer C. v.d. Horst uit Weesp.
De activiteiten die hebben plaatsgevonden in dit tijdsbestek vormen geen uitzondering ten opzichte van welke besproken werden in voorgaande hoofdstukken. Door de verjonging binnen de harmonie en de daarmee gepaard gaande niveauverlaging is besloten op concoursen uit te komen in de 1e afdeling. Als doel werd gesteld zo spoedig mogelijk het oude niveau weer te bereiken.
In verband met het 60 jarig jubileum werden er na 20 jaar nieuwe uniformen aangeschaft: een blauwe broek met rode bies, rood jasje en een blauwe pet.

1990-1999

Het solistenconcours van de Noord Hollandse Bond werd in 1990 door de Spaarnebazuin georganiseerd. Helaas viel de belangstelling tegen. Wel namen we zelf deel aan een concours in Den Helder.
Op 5 maart 1990 is Heer Lofvers, trouw paukenist van de Spaarnebazuin, begraven.
Tijdens het voorjaarconcert in 1990 overhandigde Heer Geerlings namens de donateurs een euphonium en later dat jaar nog tien instrumenten.
Ook vond er vond een muziekreis plaats naar Tsjecho-Slowakije en met deze Tsjechische muzikanten werd een jaar later een benefietconcert gegeven in Haarlem.

In 1991 vond er een ingrijpende bestuurswisseling plaats, onder andere voorzitter Jos Langeveld trad na vijf trouwe jaren af. Een jaar later werd dirigent Brugman overgenomen door interim dirigent Peter Tol en weer een jaar later werd Leon Vliex als nieuwe dirigent aangesteld.

Er vonden in 1993 diverse Kerst optredens plaats, waaronder twee van het jeugdorkest. Ook ging er later een jeugdslagwerkgroep van start en werd er deelgenomen aan carnaval in Duitsland. Diverse leden namen deel aan het solistenconcours te Westwoud-Hoogkarspel en met een orkest uit Frankrijk werd een concert gegeven in de Groenmarktkerk.

In 1996 nam dirigent Ton van Overdam het dirigentenstokje over.
Er werd actief geprobeerd jonge leden aan te trekken. Zo werd er onder meer een Muziek Plezier Parade gehouden in samenwerking met Harmonie St. Michael, Harmonie Orkest Haarlem en Harmonie de Spaarnebazuin en Muziekcentrum Zuid Kennemerland. Helaas meldde zich geen één nieuw lid zich aan..

Er waren zeer veel activiteiten in de jaren ’90. Diverse malen werd er deelgenomen aan de Mars der Muzikanten, een carnavals optocht, het bloemencorso, een taptoe op de grote markt. Er werden diverse serenades gegeven in verband met koppels die in het huwelijksbootje traden of een huwelijkjubileum vierden. Ook werden natuurlijk de traditionele concerten gegeven met Palmpasen, Koninginnedag, 4 mei, Sint Maarten, Sinterklaas en kerst.